یک ساعت ورزش در مقابل 8 ساعت نشستن

تاثیر  ورزش حتی برای یک ساعت

یک ساعت ورزش و تحرک ریسک و خطرات احتمالی ناشی از ۸ ساعت بی تحرکی را از بین می برد. همه ما در حال حاضر درباره خطرات ناشی از نشستن بیش از حد شنیده ایم، اما برای کسانی که  شغل کم تحرک دارند، در حال حاضر خبر خوبی وجود دارد و این است که یک ساعت فعالیت با شدت متوسط خطرات ناشی از ۸ ساعت بی تحرکی را جبران می کند. این نتیجه گیری از یک متا آنالیز از آزمایشات که بیش از ۱ میلیون نفر سوژه آزمایش در آن وجود داشتند بدست آمده، این گزارش در مجله لانست منتشر شد.

فعالیت های بدنی مرتبط

پیام اصلی مقاله مشابه در ۴ سال قبل تر از آن این بود که عدم فعالیت بدنی یک قاتل است که منجر به ۵.۳ میلیون مرگ زودرس سالانه در سراسر جهان می شود, بی تحرکی بعد از سیگار کشیدن به عنوان مهم ترین عامل در ارتباط با چاقی است. این یافته باعث شد کمپین های بهداشت عمومی هشدار دهند که: بی تحرکی هم رده با سیگار کشیدن است و این طولانی مدت نشستن برای شما اصلا خوب نیست. این مطالعه نشان داد خطرات بهداشتی ناشی از بی تحرکی به مدت ۸ ساعت در روز را می توان با ۱ ساعت فعالیت با شدت متوسط، که شامل پیاده روی سریع ( ۵.۶ کیلومتر / ساعت) و یا دوچرخه سواری معمولی ( ۱۶ کیلومتر / ساعت) جبران کند. حدود یک چهارم از تمام افراد در این مطالعه این سطح از فعالیت بدنی را اجرا کرده بودند.
اما دوره حتی کوتاه تر از فعالیت (حدود ۲۵ دقیقه در روز است، که اغلب در دستورالعمل بهداشت عمومی توصیه می شود) کاهش خطر مرگ و میر مرتبط با نشستن طولانی مدت را کاهش می دهد. اما هر چه میزان فعالیت بدنی کاهش می یابد، خطر ابتلا به مرگ زودرس افزایش یافته است.

تحرک حداقلی, 5 دقیقه در هر ساعت

در گفتگو با خبرنگاران در یک کنفرانس مطبوعاتی در لندن، دکتر ایکلوند گفت که مکانیسم های بیولوژیکی پشت این یافته ها مشخص نیست، اما کار در مطالعات حیوانی نشان می دهد که عدم فعالیت به کاهش تولید هورمون های خاصی مرتبط است.
وی ضمن تاکید بر پیام در مورد “تحرک بیشتر” بیان کرد که مردم باید به همان اندازه که آنها می توانند از یکجا نشینی دوری کنند و اگر کار آن ها نیاز دارد تا برای مدت های طولانی بنشینند، باید با شکستن این مدت به زمان های کوتاه و اجرای فعالیت بدنی، مانند راه رفتن به مدت ۵ دقیقه در هر ساعت به کاهش خطرات ناشی از بی تحرکی و بهبود سلامتی و جلوگیری از آسیب به بافت عضلانی خود کمک کنند.

منبع: www.medscape.com