روش های درمان دیسک کمر
مطالبی که در این مقاله از مجله ژن سبز خواهید خواند:
- روش های درمان دیسک کمر
- استراحت
- داروها
- فیزیوتراپی
- تزریق
- عمل جراحی
- روشهای جراحی مدرن دیسک کمر
دیسک کمر(Intervertebral Disc) ممکن است بر روی اعصاب ستون فقرات شما فشار وارد کند و باعث درد، ضعف و بی حسی در گردن، پشت، دست‌ها و پاها شود.
گاهی اوقات این علائم به اندازه‌ای شدید می‌شوند که می‌توانند زندگی شما را مختل کنند. با این حال، اغلب اوقات، مشکلات دیسک کمر در عرض چند هفته شدید می‌شوند. در این زمان، یک یا تعدادی از روشهای درمان دیسک کمر می‌توانند به بهبودی شما کمک کنند.
آنچه در این مقاله می‌خوانید :
روش های درمان دیسک کمر
1- استراحت
برای چند روز زندگی را به خود راحت بگیرید! استراحت می‌تواند تورم را کاهش دهد و زمانی برای بهبودی کمر شما فراهم کند. وقتی کمر شما آسیب دیده است، از ورزش کردن یا دیگر فعالیت‌هایی که در آن‌ها مجبور به خم شدن یا بلند کردن اجسام سنگین هستید، اجتناب کنید.
پزشک ممکن است به شما پیشنهاد کند که در تخت خواب بمانید. استراحت برای مدت کوتاهی خوب است، اما حرکت ندادن پاها برای یک یا دو روز درست نیست، زیرا ماهیچه‌ها و مفاصلتان سخت می‌شوند و آسیب بیشتری می‌بینند.
شما همچنین می‌توانید از یخ یا حرارت برای کمک به کاهش درد خود استفاده کنید. فقط کافی است یک بسته یخ یا یک حولهٔ گرم مرطوب را در قسمت دردناک کمر خود قرار دهید.
2- داروها
داروهای ضد درد مانند ایبوبروفن (مورتین، ادویل) یا ناپروکسن (اَلِو، ناپروسین) را مصرف کنید. این داروها می‌توانند درد شما را بهبود ببخشند و تورم را کاهش دهند.
نکتهٔ قابل توجه این است که استفاده از این داروها بیش از ۱۰ روز و بدون مشورت با پزشک به هیچ وجه درست نیست. وقتی این داروها به مقدار زیاد و در مدت طولانی استفاده شوند، برای مثال داروهای غیراستروئیدی ضد التهاب می‌توانند ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی و خون‌ریزی را افزایش دهند.
داروهای مخدر (آرام بخش) مثل کدئین یا اکسی کدون_استامینوفن (پروکست) نیز در صورتی که داروهای دیگر اثر نکنند توسط پزشک شما تجویز می‌شوند که البته این داروها نیز باید به طور کوتاه مدت مصرف شوند.
همچنین پزشک شما ممکن است شل کننده‌های عضلانی را برای کاهش اسپاسم عضلانی در پشت، تجویز کند.
داروهایی مانند آمیتریپتیلین (الاویل، واناتریپ)، دولوکستین (سیمبالتا)، گاباپنتین (نورونتین)، پریگابالین (لیریکا) و ترامادول (اولترام) نیز گزینه‌هایی برای کاهش دردهای عصبی هستند.
3- فیزیوتراپی
برخی از تمرینات ورزشی می‌توانند به بهبود علائم دیسک کمر کمک کنند. یک فیزیوتراپیست می‌تواند به شما آموزش دهد که کدام تمرینات می‌توانند عضلاتی را که کمر شما را نگه می‌دارند، تقویت کند.
برنامه‌های فیزیوتراپی همچنین شامل موارد زیر می‌شود:
- تمرینات کششی برای حفظ انعطاف پذیری ماهیچه‌ها
- تمرینات هوازی مثل پیاده روی یا دوچرخهٔ ثابت
- ماساژ
- یخ و گرما
- درمان دیسک کمر به روش فراصوتی
- تحریک عضلانی الکتریکی
4- تزریق
اگر استراحت داشته باشید، داروهای ضد درد مصرف کنید و فیزیوتراپی انجام دهید، ولی هیچ کدام از این روشها به کاهش کمر درد شما کمک نکند، پزشک می‌تواند یک داروی استروئیدی را در فضای اطراف اعصاب ستون فقرات شما تزریق کند. این تزریق اپیدورال نامیده می‌شود.
آستروئید می‌تواند به کاهش تورم کمک کند، همینطور به شما کمک می‌کند، راحت‌تر حرکت کنید و درد را در ناحیهٔ دیسک کاهش می‌دهد.
پزشک ممکن است از اشعهٔ ایکس یا سیتی اسکن برای یافتن محل صحیح تزریق دارو استفاده کند. البته ممکن است به بیش از یک تزریق برای کاهش درد نیاز باشد.
5- عمل جراحی
بیشتر افراد مبتلا به دیسک کمر نیازی به عمل جراحی ندارند. استراحت و دیگر روشهای درمان دیسک کمر، باید علائم را طی ۴ تا ۶ هفته بهبود بخشند، اما اگر درد شما بهبودی نداشته باشد، جراحی می‌تواند گزینهٔ مناسبی باشد.
در مورد جراحی با پزشک خود صحبت کنید اگر:
- درد شما با استفاده از مسکن‌ها، تزریق و فیزیوتراپی تسکین نمی‌یابد.
- علائم شما هم‌چنان بدتر می‌شود.
- برای ایستادن یا راه رفتن مشکل دارید.
- نمی‌توانید ادرار یا مدفوع خود را کنترل کنید.
روشهای جراحی مدرن دیسک کمر:
1. دیسککتومی
در طی این روش، جراح دیسک آسیب دیده را از بین خواهد برد تا فشار روی اعصاب را کاهش دهد. جراحان، دیسککتومی باز را از طریق برش در پشت یا گردن انجام می‌دهند. میکرودیسککتومی توسط یک برش بسیار کوچک انجام می‌شود. جراح یک لولهٔ باریک را با یک دوربین در یک سمت قرار می‌دهد تا دیسک آسیب دیده را ببیند و بردارد.
جزئیات جراحی
در یک میکرودیسککتومی کمری استاندارد، بیمار بیهوش می‌شود و به حالت دمر قرار داده می‌شود. باسن برای باز کردن فضاهای بین زاویه‌ای خم می‌شود. شکم باید تا حد امکان آزاد باشد تا فشار خون وریدی کاهش یابد. اعصاب اولنار در آرنج برای جلوگیری از نوروپاتی پوشیده شده است. پاها نباید بیش از حد خم شوند. پشت به موازات زمین قرار داده می‌شود. رادیوگرافی با سوزن، قبل از عمل جراحی ستون فقرات به منظور تثبیت و تعیین محل دقیق عمل انجام می‌شود. کمر کاملاً تراشیده و آماده است.
بعد از تزریق یک عامل بی حس کنندهٔ موضعی طولانی مدت، یک برش ۳ سانتی‌متری روی فضای دیسک (که قبلاً به وسیلهٔ رادیوگرافی تعیین شده است) انجام می‌شود. سوزاندن (کوئتری) یکپارچه برای تخلیهٔ چربی زیر جلدی از خط میانی استفاده می‌شود. عضلات از لامینا جدا می‌شوند. رادیوگرافی مجدد برای تعیین محل مناسب انجام می‌شود.
یک لامینوتومی کوچک با مته یا رونژور ایجاد می‌شود. رباط با رونژورها یا یک چاقو برداشته شده است. در این حالت از یک میکروسکوپ جراحی استفاده می‌شود. سپس ریشهٔ عصب شناسایی شده و عقب زده می‌شود. قطعهٔ دیسک زیر ریشهٔ عقب افتاده است. قطعات جدا شده از دیسک در فضای بینابینی حذف می‌شوند. البته ریشهٔ عصب در تمام طول عمل، با یک ابزار زاویه‌ای لمس شده تا اطمینان حاصل شود که فشردگی کافی را دارد.
در مورد میزان مطلوب دیسککتومی، بسته به شدت بیماری اختلاف قابل ملاحظه‌ای وجود دارد.
2. لامینوتومی کمر
گاهی اوقات جراح یک قطعهٔ کوچک از استخوان به نام لامینا را از ستون مهره‌ها برمی‌دارد. لامینا یک پوشش محافظ بر روی نخاع تشکیل می‌دهد. از بین بردن تمام یا بخشی از آن به جراح کمک می‌کند به دیسک آسیب دیده دسترسی پیدا کند. این کار همچنین فشار وارد بر اعصاب را کاهش می‌دهد و درد پا و سیاتیک را از بین می‌برد.
لامینا می‌تواند در طول دیسککتومی برداشته شود یا شما ممکن است طی یک عمل جراحی جداگانه آن را بردارید.
همجوشی ستون فقرات
بعد از یک دیسککتومی یا لامینوتومی، جراح شما ممکن است دو مهره را در دوطرف ستون فقرات به هم جوش دهد تا بتواند ستون ففرات را در جای خود ثابت کند. به این کار، همجوشی ستون فقرات می‌گویند. متصل کردن دو دیسک، حرکت استخوان‌ها را متوقف می‌کند و مانع از درد شما می‌شود.
3. جراحی دیسک مصنوعی
فقط تعداد معدودی از افراد گزینه‌های خوبی برای جراحی دیسک مصنوعی هستند، زیرا این جراحی فقط روی دیسک‌های خاصی در قسمت پایین بدن کار می‌کند. اما اگر پزشک شما این گزینه را انتخاب کند، دیسک آسیب دیده را با یک پلاستیک یا فلز جایگزین خواهد کرد. دیسک جدید به حفظ پایهٔ ستون فقرات کمک می‌کند و به شما امکان می‌دهد راحت‌تر حرکت کنید.
جزئیات بعد از عمل
بیمار از داروهای خوراکی و مکمل آی وی برای کاهش درد استفاده می‌کند. ضدعفونی کننده‌ها در صورت نیاز مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیمار ۴ تا ۶ ساعت پس از جراحی باید حرکت داده شود و بتواند بدون کمک عمل دفع انجام دهد. هنگامی که بیمار قادر به کنترل ادرار خود شود، می‌تواند بیمارستان را ترک کند. البته داروهای آرام بخش، داروهای ضد اسپاسم و روان کنندهٔ مدفوع را باید همراه داشته باشد. به ندرت پیش می‌آید نیاز باشد بیمار بیش از ۲۴ ساعت در بیمارستان بماند.
بیمار یک ماه بعد از عمل مجدداً معاینه می‌شود و بعد از عمل، بنا به نوع شغل خود، بعد از ۶ تا ۱۰ هفته می‌تواند مشغول به کار شود.
عوارض جانبی:
- میزان عوارض کلی برای این عمل جراحی ۲ تا ۴ درصد است.
- علی‌رغم گزارش‌های بی‌پایان از تصادفات، جراحان گاهی اوقات اشتباهاتی در انجام عمل دارند. بنابراین، انجام رادیوگرافی درونی در سطح مورد نظر به شدت توصیه می‌شود.
- خون‌ریزی داخل عمل می‌تواند بسیار زیاد باشد.
- عفونت‌های پوستی ممکن است رخ دهد. پروتکل این است که یک دوز از آنتی بیوتیک قبل از عمل را در عرض یک ساعت پس از جراحی. تجویز کنند.
- نارسایی عصبی معمولاً خفیف و به علت فشار بیش از حد ریشهٔ عصبی است. اگر یک ریشهٔ عصبی برای فتق دیسک اشتباه گرفته شود و از بین برود، آسیب ناشی از آن می‌تواند شدید باشد.
از ستون فقرات خود محافظت کنید
- بیشتر دیسک‌های آسیب دیده به خودی خود یا با درمان بهبود می‌یابند اما این مشکل دوباره اتفاق می‌افتد.
- برای محافظت از ستون فقرات خود و جلوگیری از دیسک کمر مجدد، باید همیشه صاف بایستید و بنشینید. اگر مجبورید برای مدت زمان طولانی بایستید، یکی از پاهای خود را بر روی یک جعبه قرار دهید تا فشار را از کمر خود بردارید.
- هنگامی که وسیله سنگینی را بلند می‌کنید مراقب باشید. زانوها را برای برداشتن آن خم کنید و کمر خود را خم نکنید زیرا این کار فشار زیادی به کمر شما وارد می‌کند.
- وزن متعادل خود را حفظ کنید. داشتن وزن زیاد فشار بیشتری بر روی کمر شما وارد می کند.
- سیگار نکشید. این کار باعث می‌شود رگ‌های شما سخت شوند و سخت شدن رگ‌ها می‌تواند به دیسک‌های ستون فقرات آسیب وارد کند.
برای محافظت از ستون فقرات خود و جلوگیری از دیسک کمر مجدد، باید همیشه صاف بایستید و بنشینید. اگر مجبورید برای مدت زمان طولانی بایستید، یکی از پاهای خود را بر روی یک جعبه قرار دهید تا فشار را از کمر خود بردارید.
منابع: www.emedicine.medscape.com:Lumbar Disc Disease Treatment & Management ?www.webmd.com:What are the Treatments for a Herniated Disk
